Είναι προφανές ότι σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της ευρωπαϊκής ενοποίησης και με δεδομένες τις «παχιές αγελάδες του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης» για την Ελλάδα, η επιμόρφωση αποκτά καινούργιο νόημα. Ποια είναι, λοιπόν τα καινούργια στοιχεία που κομίζει;
Μια έννοια λιγότερο γνωστή, είναι η έννοια της επαγγελματικής ανάπτυξης (professional development), ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρύτατα διεθνώς και συχνά αντικαθιστά τον όρο επιμόρφωση. Έχει τελικά η επιμόρφωση ως αποτέλεσμα την επαγγελματική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού ή συχνά απλώς γίνεται για να γίνει;
Με ποιο τύπο επιμόρφωσης και σε ποιες συνθήκες αναπτύσσεται τελικά επαγγελματικά ο εκπαιδευτικός; Με τα σεμινάρια; Τα εργαστήρια; Την ενδοσχολική επιμόρφωση (school based); Τη συμμετοχή στην εκπαιδευτική έρευνα; Τις ομάδες αυτό-μόρφωσης των εκπαιδευτικών; Τις μικρο-διδασκαλίες; Τις δειγματικές διδασκαλίες; Με τη θεσμοθετημένη ή την άτυπη επιμόρφωση;
Ποιο ρόλο μπορούν να παίξουν στην επιμόρφωση φορείς, όπως τα πανεπιστήμια, τα επιμορφωτικά κέντρα, τα διδασκαλεία;
Τι νόημα μπορεί να έχουν σήμερα στην επιμόρφωση ρόλοι όπως του επιμορφωτή, του διευκολυντή ή μεσολαβητή (facilitator), του κριτικού φίλου;.
Πώς τελικά συνδέεται η επιμόρφωση με το αναλυτικό πρόγραμμα, την αξιολόγηση και την αυτό-αξιολόγηση, την εκπαιδευτική έρευνα, την εκπαιδευτική πολιτική;
Πώς μπορεί να γίνεται σήμερα η επιμόρφωση, σε μια περίοδο μαζικής επιμόρφωσης, με τα πρωτόγνωρα κονδύλια από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, με τον πρόσφατα ιδρυθέντα Οργανισμό Επιμόρφωσης των Εκπαιδευτικών (ΟΕΠΕΚ), που συντονίζει ο,τιδήποτε σχεδόν αφορά στην επιμόρφωση και ασχολείται με κρίσιμα θέματα, όπως την έρευνα, τις επιμορφωτικές ανάγκες, τα επιμορφωτικά προγράμματα;.
Ο εκπαιδευτικός τελικά τι μπορεί να κάνει όταν τίθενται όλα τα προηγούμενα ερωτήματα; Γιατί, παρόλες τις τελευταίες εξελίξεις, το παμπάλαιο αίτημα της επιμόρφωσης δεν φαίνεται να έχει βρει ακόμα ικανοποιητικές απαντήσεις;
Το συνέδριο έρχεται να θέσει και να ανιχνεύσει προβλήματα αυτού τύπου καθώς και να αναζητήσει θεωρητικές, μεθοδολογικές και πρακτικές απαντήσεις.
Ενδεικτικοί άξονες του συνεδρίου είναι:
• Επαγγελματική ανάπτυξη του εκπαιδευτικού
• Ανάπτυξη και αξιολόγηση επιμορφωτικών προγραμμάτων
• Επιμορφωτικές ανάγκες
• Μοντέλα επιμόρφωσης
• Ενδοσχολική (school based) επιμόρφωση
• ¶τυπες μορφές επιμόρφωσης και αυτομόρφωσης
Κεντρικοί ομιλητές:
• John Elliott, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του East Anglia (Ηνωμένο Βασίλειο) και σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας του Χονγκ Κονγκ: «Ο εκπαιδευτικός ως μέλος μιας δικτυωμένης κοινωνίας μάθησης»
• John MacBeath, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge (Ηνωμένο Βασίλειο) και σύμβουλος στα Υπουργεία Παιδείας του Ηνωμένου Βασιλείου και του Χονγκ Κονγκ: «Μπορεί ο εκπαιδευτικός να μάθει;”
Συντονιστής συνεδρίου: Γιώργος Μπαγάκης, επίκουρος καθηγητής στο ΠΤΝ Πανεπιστημίου Πατρών (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.)
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Βάσω Κοζία,
Τηλέφωνο: 2610-997645, 20610-997799,
Φαξ: 2610-997645,
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.,
Ανακοινώσεις UPatras
